Jak każde miasto, również Łódź ma swoje azyle spokoju, takie atrakcyjnie położone osiedla - marzenie wielu jej mieszkańców, podkreślone bliskością pięknego parku im. A. Mickiewicza. Niewątpliwie takim jest "Kolonia skarbowców" czyli osiedle domków na Julianowie.
18 grudnia 1924 roku w Sądzie Okręgowym w Łodzi zarejestrowana została Spółdzielnia Towarzystwa Budowy Domów dla Urzędników Skarbowych w Łodzi. Jej członkiem mógł zostać każdy obywatel ( z wyjątkiem karanych ) jednak priorytet mieli pracownicy skarbowi czy urzędnicy państwowi. Budowę rozpoczęto w 1925 r. i trwała przez kolejne 8 lat.
Osiedle zostało wybudowane na nabytej od rodziny Heinzlów części folwarku julianowskiego o powierzchni 4,7 ha. Planowano wybudować 300 domów lecz z powodu trudności finansowych i kryzysu gospodarczego, powstało tylko 51 budynków. Są rozlokowane pomiędzy ulicami Julianowską, Zgierską i Łagiewnicką. Reprezentują tzw. styl "dworkowy". Największym jest tzw. "dom centralny" mieszczący 23 mieszkania. Pełniący także funkcję domu kultury, gdzie odbywały się spotkania itp. Od połowy lat 30-tych tutaj Teatr Popularny wystawiał m. in. widowiska dramatyczne.
Osiedle zostało zaprojektowane przez inż. arch. Henryka Bursze. W sumie zostało wybudowanych 125 mieszkań posiadających 464 izby. Stanęła także wieża ciśnień, służąca mieszkańcom do lat 70-tych kiedy to podłączono domki do miejskiej sieci wodociągowej. Z daleka wyróżniające się dachami krytymi czerwoną dachówką i ozdobione facjatkami, mieściły po dwa mieszkania czteropokojowe o pow. ok. 70 m².
Podczas II wojny światowej zamieszkiwali tutaj niemieccy oficerowie. Po wojnie jakiś czas służyły repatriantom. Na osiedlu mieszkało wiele znanych osobistości m. in. reżyserzy Janusz i Andrzej Kondratiukowie czy Andrzej Bogucki, aktor i śpiewak ( "Czerwony autobus"). Również dzisiaj można podziwiać ich piękno, śpiesząc do parku na Julianowie.