Ewangelicy mieszkający w Obornikach Śląskich uczęszczali do kościoła znajdującego się na terenie dworskim. Kościół ten został zbudowany w 1624 r. na miejscu starszego, drewnianego. Ekspertyzy stanu obiektu przeprowadzone na początku XX wieku wykazały, że znajduje się on w nie najlepszym stanie technicznym. Podjęto więc decyzje o budowie nowego obiektu.
Nowy kościół budowany był wg projektu opracowanego przez architektów Richarda Gaze i Alfreda Böttchera. Budowa została sfinansowana z prowadzonej przez pięć lat publicznej zbiórki dodatkowo wspartej przez dotację rodziny Schaubertów. Dnia 17.06.1907 r. miało miejsce wmurowanie kamienia węgielnego, a już 15.09.1908 r. odbyła się uroczysta jego konsekracja.
Kościół zbudowany jest z cegły w kształcie zachowanym do dzisiaj, łączy cechy stylu neoromańskiego wewnątrz i stylu neogotyckiego na zewnątrz. Obiekt jest długi na 37 m, szeroki na 23 m a wysokość wieży wynosi 42 m. Po 1945 r. kościół został zamknięty. W latach 1962 – 1982 urządzony był w nim magazyn po czym przejęty został przez katolików.
Jedyną pamiątką po zachowanym pierwotnym wyposażeniu świątyni jest obraz "Opłakiwanie Chrystusa" z 1908 r. namalowany przez mieszkankę Obornik Klarę von Grapow. Jest to reprodukcja dzieła Antona van Dycka „Zdjęcie Chrystusa z krzyża”.