W odległych czasach Nowy Rynek w Zgierzu był częścią Nowego Miasta, powstałego w 1821 r. Obejmowało ono teren dzisiejszych ulic ks. Jerzego Popiełuszki, ul. J. H. Dąbrowskiego do ul. Mielczarskiego. Została tutaj przeniesiona połowa targów, jarmarków ze Starego Rynku (obecnie plac Jana Pawła II). Wokół rynku zaczęły powstawać drewniane domki tkaczy.
W połowie XIX w. nawierzchnia z bruku znacznie zmieniła jego oblicze. Po zakończeniu wojny, w 1919 r. zmieniono nazwę na Rynek Kilińskiego. Wiązało się to również z likwidacją wszelkiego handlu w tym miejscu. Pomimo licznych protestów Rynek Kilińskiego zatracił swój handlowy charakter. Po upływie roku, dzięki zaangażowaniu łódzkiego botanika A. Ciszkiewicza, rynek został oddany do użytku mieszkańcom Zgierza w nowej szacie. W roku 1931 nastąpia kolejna zmiana, tym razem na plac Kilińskiego.
Podczas okupacji, została utworzona przez Niemców pętla tramwajowa. Charakterystyczną budowlą na placu była drewniana budka poczekalni. Stała w tym miejscu od początku XX w. odkąd w dniu 19.01.1901 r. otwarto tramwajowe połączenie z Łodzią. W latach 80-tych XX w została rozebrana i po upływie wielu lat znalazła się w Skansenie Łódzkiej Architektury Drewnianej na terenie Białej Fabryki L. Geyera.
W latach PRL-u na placu funkcjonowała kawiarnia "Mariolka" oraz restauracja "Kameralna". Jednym z najstarszych zakładów na Nowym Rynku było przedsiębiorstwo dekarsko - blacharskie Bolesława Wójcikiewicza, istniejące od 1862 r. Pod numerem 12, Ferdynand Cyppel prowadził zakład fryzjerski od 1883 r. Pod tym samym adresem w dwudziestoleciu międzywojennym Edmunt Golkowski - sklep rzeźniczy. Obecnie plac Kilińskiego w Zgierzu, na skrzyżowaniu ulic Długiej i 1 Maja, w niewielkim stopniu przypomina dawny Nowy Rynek, na którym zachowały się do naszych czasów dwa domy drewniane.
Warto wiedzieć: Przebiegające przez plac Kilińskiego ulice: 1 Maja i Długa dzielą (od chwili przebudowy Rynku Kilińskiego w 1920 r.) go na cztery kwartały. Północno-wschodni – gdzie można m.in. zapoznać się z historyczną Umową Zgierską.
Południowo-wschodni – bogaty w zieleń skwer z mnogością ławek i dotykową makietą odwzorowującą zabudowę dawnego Nowego Rynku.
Południowo-zachodni – z dawną pętlą tramwajową.
Północno-zachodni – z fontanną. Wszystkie cztery place posiadają ławki co daje mieszkańcom jak i turystom możliwość odpoczynku i relaksu.
(„warto wiedzieć” uzupełnił saper1390)