Schodząc w dół ulicą Zamkową zmieniającą się początkowo w niedługi wąwóz, mniej więcej w jej połowie znajduje się kapliczka z połowy XIX wieku zwana “Kaplicą Wiejską”. Nie jest to jakaś tzw. rewelacja architektoniczna, niemniej jednak zasługuje na uwagę.
Jest to budowla murowana, otynkowana, przekryta dachem dwupołaciowym pokrytym dachówką ceramiczną typu “holenderka”, o bryle zamkniętej prostą ścianą. Ogólnie bryła kapliczki jest dość skromnie zdobiona z zewnątrz i to jedynie na elewacji głównej te zdobienia są widoczne. W niej też, w otworze wejściowym zakończonym ostrym łukiem, osadzono jednoskrzydłowe drzwi, przeszklone w połowie, podzielone na cztery oszklone pola, ozdobione kwiatowymi motywami.
Krawędzie elewacji zostały zakończone szerokimi pasami zbliżonymi do lekko wystających przed lico muru “ryzalitów”. Owe “ryzality” zostały jakby przekryte dwupołaciowymi, małymi daszkami, na których osadzono małe, metalowe krzyżyki. W górnej części kapliczki “ryzality” zostały połączone ze sobą “naczółkiem” tworzącym ściankę szczytową.
Kapliczka nie posiada wieżyczki na sygnaturkę, ale taki dzwonek zamontowano na jednym z “ryzalitów”, niewątpliwie będący w użyciu do czasów obecnych. W elewacjach bocznych wykonano po jednym małym okienku osadzonym w otworze okiennym, zwieńczonym jakby podwójnym, półokrągłym łukiem. Wnętrze kapliczki zostało przykryte otynkowanym sklepieniem zbliżonym do odcinkowego. W centralnym miejscu, na tylnej ściance ustawiono mały ołtarzyk, trochę jakby przypominający ołtarz szafiasty w tzw. skromnym wykonaniu. W środku szafki ołtarzowej stoi figura św. Jana Nepomucena, który miał i nadal ma chronić od wszelkiej powodzi wieś, jej mieszkańców z okolicami, oraz od częstszych wylewów płynącej niedaleko ( jakieś 2,5 km ) rzeki Odry.
Mała budowla sakralna została otoczona niewysokim płotkiem, otwartym na co dzień razem z drzwiami samej kapliczki, a więc jest ogólnie dostępna.