Miejscowość jak i kościół w początkach swojego istnienia była własnością biskupów wrocławskich. Wzmiankuje o tym dokument Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) z XIV wieku, a kościół wzmiankowany jest w Dezemregister nuncjusza papieskiego Galgardus de Carceribus z 1335 roku.
Obecna świątynia wzniesiona została na miejscu poprzedniego małego kościoła w latach 1913-1917. Zaledwie kilka lat później, w latach 1925-26 został rozbudowany uzyskując neobarokowy wygląd. Uszkodzony w 1945 r. wyniku działań wojennych w pierwszych latach po wojnie został odnowiony.
Nad dachem świątyni wznosi się wieża z zegarem i dzwonem zwanym „Wołaczem” z 1585 r. Wyposażenie świątyni pochodzi w większości z XIX wieku. Na wyróżnienie zasługują witraże przedstawiające postacie świętych.