Wieża została wzniesiona w II-giej połowie XIII wieku i stanowiła jeden z istotnych obiektów obronnych zamku górnego. Zbudowana została z kamienia, w formie walca, którego średnica wynosiła 12 m, grubość murów 4,2 m a wysokość około 24 m. Najwyższa część wieży zwieńczona była krenażem i drewnianym dachem stożkowym. Powierzchnia użytkowa wnętrza wynosiła tylko około 3,6 m. W dolnej kondygnacji wieży mieściło się więzienie, a powyżej znajdowały się pomieszczenia mieszkalne i strażnicze.
W XIV wieku, podczas rozbudowy zamku wieża została włączona w obręb murów stając się jedną z baszt narożnych. W późniejszym okresie popadła w ruinę i została przykryta nasypem kamienno-ziemnym. W 1914 r. na nasypie wzniesiono sztuczne ruiny tworząc tym samym w parku romantyczny zakątek.
W latach 2001-2002 podczas prowadzonych w parku prac archeologicznych resztki wieży zostały odsłonięte, a następnie przywrócono w jej zachowanej części pierwotny wygląd. Obok wieży widoczne są ruiny kuchni zamkowej z XVI wieku.