Na fasadzie domu pochodzącego z końca XIX w. stojącego przy Placu Jana Pawła II (dawniej Stary Rynek; plac podarował w 1654 r. Jan Szymon Szczawiński) pod nr 17 znajduje się tablica upamiętniająca postać Wawrzyńca Jeziorskiego.
Po wybuchu powstania styczniowego (22.01.1863) przeciwko Imperium Rosyjskiemu, młody Jeziorski wstąpił w szeregi powstańców i pełnił funkcję żandarma Rządu Narodowego. 10 września 1863 r. pod Dalikowem, powstańcze oddziały Sokołowskiego, kpt. Stanisława Szumlańskiego i mjra Roberta Skowrońskiego natknęły się na grupę wojsk rosyjskich (3500 piechoty, 2 szwadrony dragonów i 67 Czerkiesów), dowodzonych przez gen. Krasnokuckiego. W bitwie poległo 53 powstańców.
Wawrzyńca Jeziorskiego (prawdopodobnie po donosie) schwytano i osadzono w więzieniu w Łęczycy. Po rozprawie przed wojskowym sądem carskim skazano go na karę śmierci. Publicznej egzekucji przez powieszenie dokonano 10 lutego 1864 r. o godz. 11 na Starym Rynku. Ciało Jeziorskiego w pośpiechu zostało przewiezione pod eskortą Kozaków na pobliskie pole i pogrzebane ( w tym czasie wszyscy zgromadzeni na placu mieszkańcy zostali zatrzymani aby nie znali miejsca pochówku), a ślady zatarto końskimi kopytami.
Budynek na którym znajduje się pamiątkowa tablica pierwotnie był własnością rodziny Majewskich i pełnił funkcję hotelu. Nocowali w nim m.in. Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont. W późniejszych latach mieścił się tu teatr i kino.