I wojna światowa nazywana była do 1939 roku „Wielką Wojną”, w dziejach Prus Wschodnich to niezwykle krwawo zapisany okres. Po jej zakończeniu, w wielu parafiach sporządzano listy poległych i zaginionych mieszkańców, miało to na celu uhonorowanie pamięci tych którzy nie wrócili z frontu. Czyniono to poprzez umieszczanie nazwisk wojennych ofiar w ozdobnych gablotach lub tablicach w przedsionkach kościołów a także w osobnych mauzoleach. Taką formę pomnika ma kaplica przycmentarna, wpisana w ogrodzenie parafialnego cmentarza tworząc jakby jego nierozłączny element zabudowy.
Kaplica – pomnik wybudowana została w stylu neogotyckim, najprawdopodobniej w pierwszym dziesięcioleciu po zakończeniu wojny. Jest to sześcioboczna budowla murowana z czerwonej cegły licowej i nieotynkowana, przykryta daszkiem namiotowym z metalową kopułką i metalowym krzyżem. Zewnętrzną część kaplicy stanowią trzy ostrołukowe arkady rozdzielone dwoma filarami. Arkady stanowią wejście do kaplicy poprzedzone dwustopniowymi schodkami. Główna, środkowa część zawiera mosiężną tablicę pamiątkową z nazwiskami poległych, po bokach umieszczono już współcześnie tablice upamiętniające poległych mieszkańców podczas II wojny światowej.