Miejska wieża ciśnień postawiona jest w najwyższym punkcie Lublińca na wysokości 273 m n.p.m. Zbudowana została w latach 1936-1937.
Ten obiekt hydrotechniczny o wysokości 36 m wykonany jest z żelbetonu i cegły. W otynkowanej głowicy wieży znajduje się zbiornik przeznaczony do magazynowania 600 m³ wody, co umożliwia regulacje ciśnienia wody w miejskiej sieci wodociągowej. Na obwodzie głowicy wykonano 47 okien.
Wieża ciśnień przetrwała zawieruchę wojenną. Przed II wojną światową na dachu wieży znajdowało się stanowisko polskiego wojska (żołnierzy 74 GPP). Niemieckim samolotom podczas bombardowania nie udało się zniszczyć wieży. Pod koniec wojny wieża miała być wysadzona w powietrze. Wycofujące się wojska niemieckie podłożyły pod wieżę ładunki wybuchowe, ale wkraczająca do Lublińca Armia Czerwona im to uniemożliwiła.