Historia wsi Miączyn Mały, która to powstała jako kolonia dla rozrastającego się rodu Miączyńskich herbu Suchekomnaty sięga połowy XV w. W notatkach historycznych znajduje się zapis, który pochodzi z 1492 r. kiedy to właścicielem majątku był Bartłomiej, ojciec sześciu synów. Według spisu podatkowego z 1531 r. majątek ziemski był w posiadaniu Hieronima, wdowy po Maciołku, Wojciecha Błotnego i Jakuba Polanicza; rycerzy, którzy pochodzili z rodu Miączyńskich herbu Suchekomnaty, potomków Bartłomieja.
W dokumentach podatkowych z 1578 r. właścicielem byli Stanisław i Albert Miączyńscy oraz wdowa po Jakubie, natomiast przełomie XVI i XVII w. przeszedł w ręce Malewskich herbu Jastrzębiec, którzy pochodzili z ziemi wyszogrodzkiej, a w pierwszej połowie wieku XVII został własnością Jana Malewskiego sekretarza królewskiego Zygmunta III Wazy. W XVIII w. właścicielami majątku ziemskiego były rody Malawskich i Bagińskich, a w XIX w rodzina Beltów.
W 1863 r. Bronisław i Otylia Beltowie zaangażowani byli w powstanie styczniowe. W dniu 21 kwietnia 1863 Otylia została aresztowana. Po upadku powstania majątek ziemski został uwłaszczony. Powstało 15 gospodarstw. Pod koniec XIX w. właścicielem folwarku, który liczył 268 ha został Robert Knotte i to on wzniósł wzniesiony dwór w stylu neorenesansu.
Został wybudowany jako murowany z cegły budynek na planie prostokąta, parterowy, częściowo podpiwniczony z mieszkalnym poddaszem. Pośrodku elewacji frontowej został umieszczony otwarty taras z schodami oraz przykryty dwuspadowym dachem z szerokimi okapami. Elewacja frontowa jest sześcioosiowa z dwuosiowym środkiem i piętrem. Budynek został zwieńczony trójkątnym szczytem i przykryty dwuspadowym dachem.
Układ wewnętrzny pomieszczeń jest dwutraktowy z sienią na osi i schodami, które prowadzą na piętro. Po zakończeniu drugiej wojny światowej majątek został upaństwiowiony, a w dworze została umieszczona szkoła podstawowa. W 1959 r. budynek przeszedł gruntowny remont, wtedy to dodane zostało nowe skrzydło od wschodu.