Leżąca nad rzeką Orzyc wieś Podoś to gniazdo rodowe Podoskich herbu Junosza, którzy byli jego właścicielami do początku XIX stulecia. Później w posiadaniu Pobóg-Grabowskich, a następnie Łysińskich. Od roku 1459 do roku 1828 siedziba przeniesionej tu z Płoniaw parafii p.w. Świętej Trójcy, świętej Doroty i świętego Mikołaja.
Obecna kaplica jest czwartą w historii miejscowości, jednak pierwszą murowaną świątynią. Ufundowana została przez Walentynę z Grabowskich i Aleksandra Łysińskich - ówczesnych właścicieli Podosia. Wyświęcona w 1853 roku.
Jest to budynek wymurowany z cegły i otynkowany, klasycystyczny z elementami neogotyckimi. Wystawiony na rzucie prostokąta z kryptą grobową w podziemiach. Wejście do kaplicy ujęte zostało dwiema kolumnami toskańskimi. W połowie ścian zewnętrznych budowli wykonano gzyms kordonowy, zaś pod dachem profilowany podokapowy. Na dwuspadowym pokrytym blachą dachu ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona cebulastym hełmem z krzyżem.