Adam Chętnik poświęcił całe swoje pracowite życie badaniu i dokumentowaniu folkloru Kurpiowszczyzny. W 1919 r. wraz z żoną Zofią dzielącą jego zainteresowania nabył w rodzinnym Nowogrodzie ziemię, którą przekazał na cele muzealne. Po ośmiu latach wytężonej pracy otwarto w 1927 r. Muzeum Kurpiowskie.
W dwóch budynkach kurpiowskich i pawilonach zgromadzono 3000 eksponatów etnograficznych i przyrodniczych. Muzeum prowadziło intensywne prace badawcze w terenie, których efektem były liczne publikacje i powiększanie zbiorów. Tuż przed wojną miało ok. 10 000 eksponatów, a biblioteka muzeum liczyła 4000 woluminów.
Na początku września 1939 r. podczas działań wojennych prowadzonych w rejonie Nowogrodu muzeum zostało całkowicie zniszczone. Bezpowrotnie przepadły obrazy na szkle, bursztynowe fajki, narzędzia bartne oraz strzelby myśliwskie miejscowego wyrobu. Były to przedmioty zebrane przez Adama Chętnika na początku XX w., których próżno było szukać w drugiej połowie tego stulecia.
W 1958 r. rozpoczęto organizowanie skansenu na nowo. W ciągu następnych lat zgromadzono tu 23 budynki (chałupy, dwór szlachecki, leśniczówkę, kuźnię, młyn wodny) oraz urządzono ekspozycję bartniczo-pszczelarską. Dzisiaj placówka nosi nazwę Skansen Kurpiowski im. Adama Chętnika, a pamięci patrona poświęcono rzeźbę z czarnego dębu odsłoniętą w 1977 r. z okazji 50. rocznicy powstania skansenu.