Tak właśnie nazywa się rezerwat przyrody, florystyczna atrakcja Węglińca. Nigdzie w Polsce w obszarze nizin nie występuje rosnąca tutaj sosna błotna. Jej naturalnym środowiskiem są tereny górskie i podgórza.
Sosna błotna to gatunek, który łączy cechy sosny zwyczajnej i kosodrzewiny. Drzewiaste odmiany, które można obserwować w lesie pod Węglińcem, osiągają do 20 m wysokości. Dodatkowym czynnikiem ochraniającym stanowisko iglastej osobliwości zdają się być rozległe torowiska stacji Węgliniec. Niełatwo je przekroczyć, niebezpieczne dla życia i portfela może być pokonywanie torów na przełaj. Proponujemy przeprawę w pobliżu lokomotywowni we wschodniej części stacji.
Dukt leśny doprowadza do ogrodzonego fragmentu leśnego oddziału. Tu znajduje się rezerwat.
Współrzędne miejsca, gdzie stoi tablica z informacją o sośnie błotnej: N51°17’39,7’’, E15°13’37,4’’.
Tuż za ogrodzeniem widać ładne okazy sosny błotnej.