Pawłowice to dawna wieś, dopiero od 1970 r. należąca do Wrocławia. Nadal jednak jest tu spokojnie jak na prowincji. Nad mniejszymi domami góruje okazały pałac w stylu francuskiego neorenesansu. Wzniósł go w 1891 r. Heinrich Korn, znany wydawca i rajca miejski. Był to człowiek kochający piękno, bliscy twierdzili również, że odznaczał się bardzo łagodnym charakterem. Pełnił wiele funkcji honorowych w Czerwonym Krzyżu, a także w zakładach dla niewidomych i urzędach opieki społecznej. Podobno bardzo dbał o swoich pracowników, zapewniając im wsparcie w trudnych chwilach. Znał się również na sztuce, sam kolekcjonował obrazy, był współzałożycielem Towarzystwa i Muzeum Starożytności Śląskich. Jako zbieraczowi dopisało mu wiele szczęścia. To właśnie na jego gruntach został odnaleziony słynny Skarb Zakrzowski - trzy groby z przełomu III i IV w., wypełnione biżuterią.
Po II wojnie światowej Pawłowice przeszły na własność Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie Akademii Rolniczej. Dzisiaj, po gruntownym remoncie, w pałacu mieszczą się sale konferencyjne, pokoje gościnne i restauracja. W otoczeniu zabytku znajduje się park w stylu angielskim. Sympatycznym miejscem jest tu Świątynia Dumania, czyli ruiny altany stojące nad stawem. Sam pałac warto zobaczyć od strony wielkiej łąki.
Pawłowice są ciekawym miejscem nie tylko dla romantyków, ale również dla miłośników fortyfikacji. W pobliskim lesie stoją cztery duże, dość ponure bunkry, do których prowadzi betonowa droga. Obiekty zostały przykryte ziemią, na której posadzono drzewa. Nie wiadomo dokładnie, jakie było ich przeznaczenie, w czasie II wojny światowej strzeżono ich pilnie, a teren lasu został ogrodzony drutem kolczastym. Prawdopodobnie składowano tu amunicję, a mieszkańcy przebąkują coś o ćwiczeniach jednostek specjalnych na tym terenie.