Kiączyn w gminie Kaźmierz, pow. szamotulski, przynajmniej od początku XIX w. był w rękach hrabiowskiej rodziny Łubieńskich herbu Pomian. Tutaj urodził się i zmarł Bogusław Łubieński (1825-1885), który był posłem do sejmu pruskiego w latach 1861-1877. W okresie powstania styczniowego pełnił funkcję komisarza na Wielkopolskę, aresztowany i po procesie berlińskim w 1864 roku uwolniony. Był członkiem wielu polskich organizacji społecznych. Zachowany do dzisiaj dwór został zbudowany za czasów Wojciecha Łubieńskiego (1856-1903), syna Bogusława. Dwór jest skromnym, parterowym budynkiem, z piętrowym ryzalitem i dachem dwuspadowym. Kolejnym właścicielem Kiączyna i dworu był syn Wojciecha – Bogusław Łubieński (1893-1941), powstaniec wielkopolski, odznaczony Krzyżem Niepodległości. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie II Rzeczpospolitej administrował majątkiem rodzinnym oraz czynnie udzielał się jako polityk i działacz społeczny. Był posłem na sejm IV kadencji II RP. Uczestniczył w kampanii wrześniowej w oddziale gen. Franciszka Kleeberga, a po jego rozbiciu znalazł się w niewoli w oflagu Woldenberg (Dobiegniew). Zmarł w kwietniu 1941 roku w Stargardzie Szczecińskim. Po wojnie dwór przejął PGR i jak większość obiektów tego typu niszczał. Obecnie w dworze mieszka kilka rodzin.