Pierwsze informacje o drewnianym kościele pochodzą z 1208 roku. W latach 1328-1390 na miejscu pierwotnego kościoła wzniesiono nową świątynię. Obiekt murowany z czerwonej cegły z wieżą północną przykrytą renesansowym hełmem. W XV wieku kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła został znacznie rozbudowany. Do naw bocznych dobudowano osiem kaplic.
Kolejna neogotycka gruntowna przebudowa w latach 1892-1894 znacznie zmieniła zabytkowy charakter budowli. Obecnie kościół jest orientowany, trzynawowy z sześcioma przęsłami. Kościół posiada bogate wyposażenie oraz detale architektoniczne. Północne wejście do kościoła od strony Rynku zdobi gotycki portal przedstawiający w tympanonie scenę Pokłonu Trzech Króli. Po obu bokach stronach portalu stoją kamienne posągi Apostołów Piotra i Pawła. Portal zachodni zdobi posąg Madonny z Dzieciątkiem z XIV wieku. Na elewacji południowej znajdują się wykonane z kamienia barokowe i renesansowe nagrobki.
Wewnątrz kościoła zachowała się część epitafiów z XV-XVIII wieku. W południowej nawie w jednej z kaplic stoi sarkofag księcia legnickiego Wacława I i jego żony Anny Cieszyńskiej zmarłych w XIV wieku. W sąsiadującej kaplicy na ołtarzu znajdują się kamienne rzeźby gotyckie z XIV wieku przedstawiające Apostołów, na ścianach wiszą renesansowe nagrobki. W kościele zachował się również barokowy ołtarz główny z XVIII wieku, brązowa chrzcielnica z XIII wieku, kamienna renesansowa ambona z XVI wieku przykryta XIX-wiecznym drewnianym baldachimem.