Stromy cypel położony nad rzeką Ropą, z dwóch stron naturalnie chroniony stromymi brzegami, od zawsze był owiany licznymi legendami. Obszar ten zwano „Wałami”. Archeolodzy odnaleźli tu grodzisko z czasów wczesnego średniowiecza - jedno z najpotężniejszych w Małopolsce! Jeszcze dziś widoczne są wały sięgające 10 m wysokości.
Badania ostatnich lat wykazały, że historia tego miejsca jest o wiele starsza, sięga początku epoki brązu, czyli 2100 r. p.n.e.! Podczas wykopalisk znaleziono ok. 150 tys. różnych zabytków. Przeprowadzone badania z wielu dziedzin nauki pozwoliły odtworzyć najwcześniejszą historię grodu, która - jak się okazało - rozpoczęła się ponad 4 tys. lat temu.W epoce brązu osiedliła się tu ludność kultury mierzanowickiej, która zbudowała ufortyfikowaną osadę o powierzchni ok. 60 arów. Od południa i zachodu otaczał ją ziemny wał szerokości 2,5 m, wzmocniony ścianami z drewna i tkwiącą w nim palisadą.Od północy i wschodu broniły ją naturalne strome zbocza oraz palisada. Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, hodowlą, rybołówstwem i tkactwem. Potrafili obrabiać kamień, kość i róg, używali wyrobów z brązu, lepili również gliniane naczynia doskonałej jakości. Z tego okresu pochodzi ok. 30 tys. cennych przedmiotów, m.in. fragmenty ceramiki, ozdób, narzędzi z rogu, glinianych figurek zwierząt, grotów strzał i siekierek.Odkryte konstrukcje i narzędzia wskazują na silne związki ze społecznościami południowej strony Karpat.
Około 1650 r. p.n.e. w dorzeczu Wisłoki zamieszkała ludność kultury Otomani-Füzasaboni, mająca swoje siedziby na terenie dzisiejszych Węgier, Rumunii i Słowacji. W sposób pokojowy zajęła osadę kultury mierzanowickiej. Nowi przybysze mieli doskonale rozwiniętą metalurgię brązu i złota, utrzymywali także kontakty z mieszkańcami basenu Morza Śródziemnego. Z tego okresu pochodzi ok. 60 tys. obiektów, np. fragmenty zdobionych glinianych naczyń, wyroby z kości i z rogu. Odnaleziona warstwa węgli i silnie przepalonej ziemi wskazuje na dramatyczny epizod w dziejach osady - wielki pożar. Została jednak odbudowana - poszerzono i podwyższono wał oraz dodano fosę przecinającą w poprzek cypel. O kontaktach mieszkańców z północą i południem świadczą liczne znaleziska, m.in. paciorek z bałtyckiego bursztynu oraz unikalne wyroby z brązu mające swoje odpowiedniki w Rumunii i na Węgrzech.
Po upadku osad z epoki brązu ok. 1300 r. p.n.e. teren pozostawał niezasiedlony do czasów wczesnego średniowiecza. Dopiero pod koniec VIII w.przybyli tu Słowianie zbudowali na miejscu starych umocnień potężny gród z trzema podgrodziami o powierzchni 3 ha. Mógł on służyć jako siedziba lokalnego władcy. Prawdopodobnie chronił też przed najazdami (a że takie bywały świadczą ślady po kilku pożarach), dając schronienie okolicznej ludności. Wśród wielu zabytków z wczesnego średniowiecza na specjalną uwagę zasługuje skarb składający się z ok. 600 srebrnych przedmiotów:monet,ozdób i siekańców oraz pięknego okucia pochwy miecza.
W Trzcinicy utworzono na wzór Biskupina skansen archeologiczny - oddział Muzeum Podkarpackiego w Krośnie. Skansen Archeologiczny "Karpacka Troja" został otwarty w czerwcu 2011 r..