Działający w czasach baroku twórcy kościołów drewnianych mieli duży problem z oddaniem w tym budulcu form charakterystycznych dla epoki. Tylko nieliczni odważyli się przeciwstawić naturze budulca i wznosić z niego świątynie o skomplikowanym planie i bryle. Kościół w Buku, z 1760 r., jest jednym z niewielu w Polsce przykładów najwyższego kunsztu budowniczych.
Powstał na planie krzyża greckiego, z wbudowanym weń kołem. Centralną część kościoła nakrywa spłaszczona kopuła, wsparta na ośmiu kolumnach i zwieńczona potężną latarnią z hełmem. Cztery boczne skrzydła mają pozorne sklepienia kolebkowe. Kościół sprawia imponujące wrażenie. Z zewnątrz jego wysokość wraz z hełmem wynosi około 17 m. We wnętrzu zadziwia kopuła o średnicy około 17 m, rozjaśniona światłem wpadającym przez latarnię. Trudno oprzeć się monumentalności tej budowli. Wrażenie potęguje jednolite barokowe wyposażenie i polichromia. Aż trudno uwierzyć, że to wszystko zbudowano z drewna, ale przecież barok to styl, w którym iluzja została doprowadzona do perfekcji. Kościół w Buku jest znakomitym tego przykładem.