Piotrawin pojawił się w naszych dziejach już w latach 70. XI w. Wieś założono przy brodzie na Wiśle - niektórzy mówią, że i dziś przy niższych stanach wód rzekę można przejść na piechotę tzw. ścieżką św. Stanisława. Rycerz Piotr Strzemieńczyk (Piotrawin) przed śmiercią sprzedał wieś krakowskiemu biskupowi Stanisławowi ze Szczepanowa. Rodzina zmarłego pozwała hierarchę przed sąd królewski, zarzucając bezprawne zagarnięcie rycerskiego majątku. Aby wykazać swą niewinność, biskup Stanisław udał się do starego kościółka w Piotrawinie, wskrzesił imć Piotra, który potwierdził prawdziwość dokonanej transakcji, po czym z powrotem ułożył się w trumnie...
Wydarzenia z Piotrawina prawdopodobnie zaogniły spór toczący się między królem Bolesławem Śmiałym a biskupem Stanisławem. Konflikt władzy świeckiej z kościelną, pierwszy w dziejach naszego państwa, przyniósł całkowitą porażkę królestwu. W jego wyniku biskup, posądzony o zdradę, poniósł śmierć w 1079 r., po czym został wyniesiony na ołtarze. Król musiał uchodzić z kraju, umarł na obczyźnie, nieznane jest nawet miejsce jego pochówku. Polska na koronowanego władcę musiała czekać ponad 200 lat.
Piotrawin od stuleci odwiedzają pielgrzymi. Kościół pw. św. Tomasza Apostoła i św. Stanisława Biskupa Męczennika zbudowano w połowie XV w. W tym samym czasie w miejscu starego drewnianego kościółka z grobowcem rycerza Piotra wymurowano kaplicę. Na jej północnej ścianie umocowano pierwotną tablicę nagrobną. Na grobie w 1640 r. ułożono płytę z łacińską inskrypcją.
W drugiej połowie XVIII w. planowano nadać Piotrawinowi rangę sanktuarium na miarę krakowskiego kościoła Na Skałce. Biskup Kajetan Sołtyk przygotowywał budowę nowej świątyni. Zesłanie na Syberię uniemożliwiło mu realizację wielkich planów. Zostały tylko leżące przed budynkiem kamienne kapitele kolumn.