Jedynie kościół zachował się z opactwa cystersów, które powstało na początku XIII wieku dla zakonników sprowadzonych z Francji w roku 1185 przez wojewodę sandomierskiego Mikołaja Bogorię. Konsekrował go w roku 1207 krakowski biskup Pełka nadając mu pierwotne wezwanie Najświętszej Marii Panny i św. Floriana. Bardzo ucierpiał podczas najazdów Tatarów w 1240 i mniej w 1259 roku.
Romańska świątynia z kamiennych ciosów była w późniejszym okresie rozbudowywana. W XVI wieku nadbudowano gotyckie szczyty prezbiterium i transept, a w okresie baroku dobudowano kaplicę, zakrystię oraz zachodnią fasadę z kruchtą. Okazała wieża sygnaturki też pochodzi z tego okresu.
Kościół jest trójnawową bazyliką z zachowanym sklepieniem krzyżowo-żebrowym oraz ozdobnymi zwornikami i głowicami przyściennych filarów. W prezbiterium i na filarze nawy widnieją gotyckie malowidła. Ciekawy jest również renesansowy nagrobek rodziny Niedrzewickich. Większość obecnego wyposażenia posiada charakter barokowy, a najcenniejsze to ołtarz główny z XVII w. i stalle z tego samego okresu.