Historia kościoła w Sadkach ma swój początek we wczesnym średniowieczu. Według legendy, orszak wiozący ciało św. Wojciecha z Prus do Gniezna zatrzymał się na postój w Sadkach. W miejscu gdzie zostało złożone ciało Świętego, Bolesław Chrobry kazał wybudować kościół, któremu od początku aż do dziś patronuje św. Wojciech.
Dane dotyczące budowy pierwszego kościoła i kolejnych następnych zaginęły podczas najazdu szwedzkiego na Polskę. Wiadomym jest, że w roku 1546 spłonął kościół drewniany i wtedy Paweł Samostrzelski herbu Nałęcz zbudował kolejny kościół, który służył wiernym aż do roku 1710. Zachowała się płyta nagrobna fundatora, która jest wmurowana w ścianę prezbiterium po lewej stronie ołtarza głównego.
W 1711 r. Piotr hrabia Bniński herbu Łodzia zbudował nowy kościół drewniany, który był użytkowany do 1748 r. Ponieważ kościołowi groziło zawalenie, po nieudanej próbie ratowania go ostatecznie został rozebrany. Wtedy ówczesny właściciel posiadłości ziemskich Wojciech hrabia Bniński podjął się budowy kościoła murowanego. Od roku 1748 zaczęto gromadzić kamienie i materiały budowlane .
W 1749 r.opat Cystersów z Koronowa ks. Chrząstowski poświęcił kamień węgielny pod nowy kościół. Pracami budowlanymi kierował architekt Markier ze Szczecinka. Markier zmarł w 1753 r. i kierownictwo nad budową przejął architekt Paweł Pilgram z pochodzenia Czech, mieszkający w Poznaniu, który zmarł w 1758 r. Kolejnym który nadzorował budowę kościoła był Dawid Fecell. Ostatecznie budowę dokończył doskonały murarz z Chojnic Godtfried Obereich. 6 kwietnia 1755 r.umiera fundator kościoła Wojciech hrabia Bniński. Po krótkim okresie wstrzymania prac do zakończenia budowy przystąpił syn Wojciecha - Konstanty. Uwieńczeniem całej budowy było postawienie wieży z krzyżem, które to miało miejsce 14 października 1767 r.
We wnętrzu uwagę zwracają: ołtarz główny, ołtarze boczne oraz ambona i chrzcielnica, które są dziełem Efrema Gerlacha z Chełmna. W ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający patrona kościoła św. Wojciecha, namalowany przez artystę Szpetkowskiego z Poznania. Za czasów ks. Lemieża (1873-1902) przy kościele ustawiono figurę Matki Boskiej Gietrzwałdzkiej, dla której kaplicę wybudował ks. Robakowski.