Wezwanie kościoła wskazuje na jego wcześniejsze funkcjonowanie jako podmiejskiego kościoła szpitalnego, być może nawet już na przełomie XIII/XIV w. Kościołem parafialnym dla lokowanego Nowego Miasta, ustanowiony został w 1404 r. z fundacji arcybiskupa Mikołaja Kurowskiego. Pierwotny kościółek zapewne ucierpiał w czasie jednego z wielu pożarów. Został odbudowany w stylu gotyckim, do dziś z tej świątyni zachowało się prezbiterium kościoła.
Przy kościele zachowały się też liczne kaplice: ufundowana przez szewców w 1559 r., Bractwa Strzeleckiego z 1601 r., dwie kaplice ufundowane w XVIII w. Pomiędzy kaplicami, od strony północnej, warto zobaczyć okazałą wieżę z herbem Nałęcz, nakrytą hełmem cebulowym, ufundowaną przez arcybiskupa Wawrzyńca Gembickiego. W 1778 r. z fundacji ks. Ignacego Chrześlińskiego, dobudowano zachodnią fasadę kościoła. Od strony południowej wmurowano renesansowy nagrobek kobiety, przypuszczalnie Barbary z Sarnowskich Kraśnickiej (+1583).
Wystrój świątyni pochodzi z XVIII i XIX w. Największą atrakcją jest piękna średniowieczna figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z ok. 1500 r. W ołtarzu głównym znajdują się obraz Matki Boskiej Pocieszenia z XVII w., oraz rzeźby z XVIII w.
Dawniej przy kościele istniała szkółka parafialna wzmiankowana m.in. w 1638 r. Istniał też szpital-przytułek, który spłonął w 1753 r., a po odbudowie został ostatecznie rozebrany w poł. XIX w.
Autor: Zdzisław Kryściak