16 czerwca 1896 r. przystąpiono do budowy kościoła na miejscu poprzedniego drewnianego Jest to budowla wzniesiona z czerwonej cegły na rzucie prostokąta. Jego długość wynosi 44 m, szerokość 13 m, a w kaplicach 20 m. Od południowej strony do świątyni przylega wieża dzwonnica z trzema dzwonami oraz głównym wejściem, nad którym znajduje się rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
Bardzo ciekawie prezentuje się neogotyckie wyposażenie wnętrza świątyni. Na szczególną uwagę zasługują ołtarz główny oraz ołtarze boczne wykonane z drewna modrzewiowego w formie tryptyku szufladkowego. W centrum ołtarza głównego umieszczona została figura MB Niepokalanej, której towarzyszą dwie pary figur po bokach - św. Wawrzyńca i św. Anny z jednej strony oraz św. Stanisława Kostki i św. Anny z drugiej strony.
Dwa ołtarze boczne pochodzą z poprzedniego kościoła, jeden z figurą św. Walentego w centrum i figurami św.św. Józefa i Katarzyny po bokach oraz drugi z figurą św. Rozalii oraz figurami towarzyszącymi jej figurami świętych Floriana i Jana Nepomucena. W sumie na wyposażeniu kościoła jest 8 ołtarzy. Pomiędzy obrazami drogi krzyżowej widoczne są niewielkie krzyżyki tzw. zacheuszki oznaczające miejsca, które zostały namaszczone podczas konsekracji kościoła.
Decyzja o budowie świątyni zapadła 27.11.1895 r. Decyzja ta zapadła z inicjatywy ks. Wawrzyńca Dolnego i hrabiego Stanisława Czarneckiego. Budowę kościoła ukończono w 1899 roku, odebrany został przez królewskiego radcę z Poznania 12.01.1900 roku a jego konsekracja odbyła się 8 lipca 1900 roku.