Na teren kościoła można wejść przez zabytkową XIX-wieczną dzwonnicę. Jest to drugi wzniesiony w Besku kościół (pierwszy, wybudowany na przełomie XVI i XVII w. po przeciwnej stronie rzeki na tzw. Kościelisku istniał krótko). Zgodę na jego budowę wydał 14 stycznia 1755 r. król August III, przychylając się do prośby starosty sanockiego Jerzego Wandalina Mniszcha. W tym samym roku kościół został konsekrowany. Zabytek jest tak ciekawy, że aby go obejrzeć warto się tu wybrać na weekend.
Niewielki późnobarokowy drewniany (jodła) budynek o konstrukcji zrębowej został postawiony na kamiennej podmurówce, zewnątrz i wewnątrz oszalowany pionowymi deskami. Dawniej pokryty był w całości gontem, a obecnie blachą. Nad dachem u drzwi wejściowych stoi niewielka wieżyczka z krzyżem, a nad prezbiterium sześcioboczna sygnaturka. Trzeci krzyż stanowi zakończenie prezbiterium od wschodu. Do obu stron prezbiterium przylegają niewielkie przybudówki: z lewej zakrystia, a z prawej kaplica. Trójnawowa budowla pokryta jest wewnątrz bogatą polichromią ze ściennymi i sufitowymi malowidłami. W prezbiterium stoi ołtarz z 1889 r. i barokowa ambona. Obok ołtarza bocznego natomiast, znajduje się kamienna chrzcielnica z XVIII w. Najcenniejszymi zabytkami są: mszał rzymski z 11 miedziorytami wydany w drukarni Baltazara Moretti w Antwerpii w 1680 r., świecznik na paschał i naczynia liturgiczne z pocz. XVII w., oraz szaty liturgiczne z XVIII w.
Obok kościoła warto zobaczyć zabytkowy spichlerz plebański zwany "skarbcem" z 1. poł. XIX w. Od czasu wybudowania nowej, murowanej świątyni w Besku (lata 90. ubiegłego stulecia), zabytkowy kościółek wykorzystywany jest sporadycznie. Jednak obecny gospodarz parafii, ksiądz proboszcz Andrzej Gil, chętnie pokaże jego wnętrze.