Paszkiewicz Gustaw

Gustaw Paszkiewicz, (1893-1955) absolwent Gimnazjum w Mińsku 1913, wstąpił do rosyjskiej szkoły wojskowej w Wilnie, w armii rosyjskiej 1914-17, od 1917 dowódca kompanii w 3 Pułku Strzelców I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, od 1918 w służbie zawodowej WP, od marca 1919 dowódca 55 Pułku Piechoty, słuchacz Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie 1923-24 (tytuł oficera Sztabu Generalnego), komendant Szkoły Podchorążych i Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie 1924-26, w czasie przewrotu majowego po stronie rządu, dowódca piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty 1926-35, dowódca 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu 1935-39, gen. brygady 1938, w wojnie obronnej 1939 dowódca 12 Dywizji Piechoty, a po jej rozbiciu zastępca Armii “Karpaty”, dwukrotnie ranny, internowany w Rumunii, zastępca dowódcy ZWZ 1939-40, od 1940 w PSZ we Francji, kolejno dowódca 1 Brygady Strzelców I Korpusu Polskiego 1940-42, 4 Dywizji Piechoty 1942, 2 Samodzielnej Brygady Pancernej 1942-43), zastępca dowódcy I Korpusu Polskiego 1943-45, w 1945 powrócił do kraju, dowódca 18 Dywizji Piechoty w Białymstoku oraz przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Bezpieczeństwa w Białymstoku 1946, gen. dywizji 1946, dowódca Warszawskiego Okręgu Wojskowego 1946-48, od 1949 dyrektor Biura Wojskowego w Ministerstwie Leśnictwa, poseł do Sejmu Ustawodawczego 1947-52, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari kl. III, IV i V, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyż Niepodległości oraz Orderem Polonia Restituta kl. III.

Hołd oddało 1 osób