Sajna Zygmunt

Ur. 20 stycznia 1897r. w Żurawlówce, zm. 17 września 1940r. w Palmirach - polski duchowny katolicki, męczennik i błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego. W 1918 ukończył naukę i zdał maturę w gimnazjum w Siedlcach. Ukończył Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie[1]. Święcenia kapłańskie przyjął w lutym 1924. Mianowany najpierw wikariuszem w parafii Jadów (obecnie diecezja warszawsko-praska), z końcem czerwca 1924 r. przeszedł do parafii Babice (archidiecezja warszawska). Dnia 29 października 1924 podjął w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim studia prawnicze. Przerwał je w 1926 z powodu choroby płuc i serca. Do kraju wrócił ze stopniem licencjata prawa kanonicznego. Po powrocie, jeszcze w 1926 roku został mianowany kapelanem w klasztorze Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. W 1931 wyjechał na kurację i odpoczynek do Zakopanego, gdzie jego stan zdrowia uległ polepszeniu. Następnie podjął służbę kapłańską w parafii Antoniego Padewskiego (1931-1932), św. Aleksandra na Placu Trzech Krzyży (1932-1935) oraz parafii archikatedralnej św. Jana Chrzciciela (1935-1938) (wszystkie w Warszawie). W 1938 objął parafię w Górze Kalwarii. Wybuch II wojny światowej zastał go w Górze Kalwarii, gdzie pełnił obowiązki duszpasterskie także podczas okupacji. Taki stan rzeczy utrzymał się tylko do grudnia 1939 roku. W związku z wygłaszaniem przez niego kazań o treści patriotycznej oraz udzielaniem duchowego wsparcia Polakom, okupacyjne władze niemieckie nałożyły na niego areszt domowy. Nie mógł chodzić do kościoła, ani służyć jako kapłan. Nie skorzystał z proponowanej mu możliwości ucieczki, nie chcąc opuścić parafian. Za swą postawę poddawany był szykanom. Areszt domowy zamieniono mu na zwykły areszt, początkowo więziono go w koszarach, następnie w Przytułku dla Starców i Kalek w Górze Kalwarii. Stamtąd w kwietniu 1940 trafił na Aleję Szucha w Warszawie, a następnie na warszawski Pawiak. Przez okres uwięzienia nie rozstawał się ze strojem kapłańskim, brewiarzem i różańcem. Był za to bity i torturowany, w protokole ekshumacji z 1946 stwierdzono, iż wybito mu wszystkie przednie zęby. Według relacji ocalałych współwięźniów, ksiądz Zygmunt Sajda również na Pawiaku pełnił posługę kapłana, m.in. spowiadał, a także udzielał komunii, korzystając z przemycanych z zewnątrz komunikantów. Dnia 17 września 1940 księdza Zygmunta Sajnę wraz z grupą ok. 200 osób przewieziono do lasu w Palmirach, gdzie wszystkich rozstrzelano w ramach akcji AB, mającej na celu eksterminację polskiej inteligencji. Według relacji obserwującego z ukrycia egzekucję gajowego, Piotra Herbańskiego, będący w grupie skazańców kapłan błogosławił swych towarzyszy znakiem krzyża i przemawiał do nich. W 1946 podczas ekshumacji zwłoki księdza Zygmunta Sajny rozpoznała jego siostra, Maria Zyta Sajna. Został pochowany wraz z innymi we wspólnej mogile.

Hołd oddało 1 osób