Pytlakowski Jerzy

Jerzy Janusz Pytlakowski (ur. 28 marca 1916 w Warszawie, zm. 31 lipca 1988), prozaik, dziennikarz radiowy. Jako żołnierz Armii Krajowej (kompania Granat) walczył w powstaniu warszawskim. Po upadku powstania został wywieziony na roboty do Niemiec. Powrócił do Warszawy w maju 1945 r. Po wojnie podjął pracę w Polskim Radiu. Przez pewien czas kierował działem reportażu rozgłośni warszawskiej, potem był związany z redakcją audycji literackich. Lata 1949-1950 spędził w Paryżu jako korespondent Polskiego Radia i redaktor naczelny tygodnika "Polska i Świat". Po powrocie do kraju kontynuował pracę w radiu, zajmując się publicystyką kulturalną. W 1969 został wyróżniony Złotym Mikrofonem, otrzymał też kilka nagród Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji oraz odznakę honorową tego komitetu. Krótko po wojnie debiutował jako prozaik reportażem Powstanie mokotowskie. Był autorem powieści, opowiadań i reportaży, z których najbardziej znane są Fundamenty, Wierność, Martwe klawisze, Upalne nocne godziny, czyli Champs Elysées de Varsovie. Opowiadanie Olimpijczyk (1948) przyniosło Pytlakowskiemu nagrodę na literackim konkursie przedolimpijskim.

Hołd oddało 0 osób