Landenberger Eugeniusz

Eugeniusz Landenberger ps. Dereń, Burza, Henryk, Janosik, Kazimierz, Oracz (ur. 11 grudnia 1908 w Słotwinie, zm. 14 listopada 1979 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego, uczestnik ruchu oporu. Od momentu wybuchu powstania warszawskiego dowodzi I batalionem Bałtyk, który walczy na Górnym Mokotowie. W dniu 27 września 1944 roku na rozkaz p.o. dowódcy Zgrupowania Pułku Baszta mjr K. Szternala przeszedł jako parlamentariusz linię niemiecką i spotkał się z gen. von dem Bach-Zelewskim, gdzie ustalono, że Niemcy w przypadku kapitulacji powstańców gwarantują im prawa kombatanckie. Po powrocie do sztabu mjr Szternala i przekazaniu mu tych informacji, podjął on decyzję o kapitulacji powstańców na terenie Górnego Mokotowa. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej i osadzono go początkowo w Dulagu nr 121 w Pruszkowie, a następnie wywieziony w głąb Niemiec. W maju 1945 roku po wyzwoleniu z obozu jenieckiego wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do 2 Korpusu Polskiego, zostając zastępcą dowódcy batalionu w 16 Pomorskiej Brygadzie Piechoty.

Hołd oddało 0 osób