Sławińska Helena

Helena Sławińska (ur. 13 lutego 1880 w Płońsku, zm. 19 sierpnia 1974 w Warszawie) – polska działaczka społeczna, organizatorka opieki nad dziećmi i młodzieżą, jako jedna z pierwszych w Polsce wprowadziła rodziny zastępcze jako formę opieki nad dziećmi osieroconymi. Okres II wojny światowej przetrwała w Wilnie, użyczając swojego mieszkania na spotkania członków AK. Wiosną 1945 roku przyjechała do Białegostoku, gdzie do końca stycznia 1949 roku pracowała w kuratorium jako urzędnik Wydziału Opieki nad Dzieckiem, organizując opiekę nad sierotami (polskimi, żydowskimi i niemieckimi), a także dziećmi powracającymi z ZSRR; uruchomiła kilkanaście nowych Domów Dziecka. Z jej inicjatywy i przy pomocy sióstr szarytek zaczęło działać pogotowie opiekuńcze dla dzieci wymagających natychmiastowej opieki, zorganizowała także akcję kolonijną.

Hołd oddało 1 osób