Broński Jerzy

Jerzy Broński (ur. 30 sierpnia 1906 r. w Nowej Czartorii pow. Żytomierz, zamordowany 14 grudnia 1948 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – pułkownik. W okresie okupacji niemieckiej należał do AK, wykładał w tajnej podchorążówce, kierował warsztatem produkującym broń. W powstaniu warszawskim walczył na Starówce, skąd kanałami przedostał się do Śródmieścia. W 1945 wstąpił do wojska, został mianowany szefem Departamentu Kwaterunkowo-Budowlanego MON, w stopniu płk. Był jednym z twórców Wojskowego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Aresztowany 23 lutego 1948 i oskarżony o systematyczne „sabotowanie działalności Departamentu Kwaterunkowo-Budowlanego MON na odcinku budowlanym ze szkodą dla obronności państwa” i o stworzenie monopolu na dostawy prywatne dla wojska. 3 grudnia 1948 został skazany na karę śmierci. Stracony 14 grudnia 1948. Dokładne miejsce pochówku jest nieznane. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "na Łączce".

Hołd oddało 3 osób