Staniewicz Jerzy

Jerzy Staniewicz (ur. 6 sierpnia 1903 r. w Kuźniecku na Syberii, zamordowany 12 grudnia 1952 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – komandor. Od 1937 jako kapitan marynarki kierował Wydziałem Mobilizacyjnym Dowództwa Floty. W Kampanii Wrześniowej był obrońcą Helu. Po zakończeniu wojny został powołany do służby w Marynarce Wojennej, gdzie awansował, pełniąc odpowiedzialne funkcje w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej i w Sztabie Generalnym WP. Jako przewodniczący komisji opracował również nową strukturę Marynarki Wojennej. Aresztowany przez w grudniu 1951, był wówczas kierownikiem wydziału Marynarki Wojennej Sztabu Generalnego WP. Po utracie jedynego syna rozerwanego przez niewypał komandor Staniewicz załamał się przyznając się do niepopełnionych win i do „spisku w wojsku”. NSW "za zorganizowanie spisku w wojsku" skazał go na karę śmierci. 12 grudnia 1952 został stracony jako pierwszy z siedmiu skazanych komandorów. Dokładne miejsce pochówku pozostaje nieznane. Żona dopisała jego nazwisko na grobowcu syna. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "na Łączce". 1984 wmurowana została przez rodzinę tablica upamiętniająca w kościele św.Michała Archanioła na Oksywiu.

Hołd oddało 0 osób