Rode Aleksander

Aleksander Rode (ur. 10 grudnia 1907 w Łodzi, zamordowany 26 maja 1953 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej walczył, jako oficer zwiadowczy w sztabie 7 Dywizji Piechoty. W czasie walk dostał się do niemieckiej niewoli. Do 1945 przebywał w oflagach. W marcu 1945 powierzono mu organizację Państwowego Urzędu Repatriacyjnego na Pomorzu. Po ukończeniu kursu kwalifikacyjnego w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie otrzymał przydział do 27 Pułku Artylerii Samochodowej w Zgierzu. Awansował na zastępcę, a następnie pełniącego obowiązki inspektora broni pancernej Warszawskiego Okręgu Wojskowego, szefa sztabu 1 Korpusu Pancernego w Gdańsku, następnie starszego inspektora wyszkolenia broni pancernej w Oddziale Inspekcji Rodzajów Wojsk, Broni i Służb Głównego Inspektoratu Wyszkolenia Bojowego, awansował do stopnia pułkownika. W lipcu 1952 został zwolniony z wojska. 11 sierpnia 1952, niespełna miesiąc po zwolnieniu z wojska, został aresztowany. W procesie tzw. odpryskowym procesu gen.Tatara oskarżony został o kierownictwo konspiracyjnej organizacji oficerów broni pancernej, usiłowanie obalenia władzy ludowej oraz szpiegostwo. 28 stycznia 1953 Najwyższy Sąd Wojskowy skazał płk. Aleksandra Rode na karę śmierci. 26 maja 1953 wyrok został wykonany. Dokładne miejsce pochówku jest nieznane, prawdopodobnie pochowany w Trojanowie. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze "na Łączce". 7 maja 1956 prokurator generalny PRL, Marian Rybicki wręczył rodzinie dokument rehabilitacji.

Hołd oddało 10 osób