Sokołowski Zygmunt

Zygmunt Sokołowski (ur. 20 kwietnia 1908 w Warszawie, zamordowany 29 sierpnia 1953 w więzieniu mokotowskim w Warszawie) – pułkownik. Wojna przerwała mu studia, przydzielono go do 220. dywizjonu bombowego jako oficera taktycznego. Wraz z dywizjonem internowany w Rumunii, skąd przez Syrię dotarł do Francji, a następnie Wielkiej Brytanii. W 304. Dywizjonie Bombowym Ziemi Śląskiej im. ks. Józefa Poniatowskiego był głównym instruktorem nawigacji. Odbywał loty bojowe nad Niemcy, po jednym z nich ostrzelany samolot zmuszony był do wodowania na morzu. W 1945 ukończył półroczny kurs w Wyższej Szkole Lotniczej przy Wyższej Szkole Wojennej. Po rozkazie o rozwiązaniu PSZ, 6 czerwca 1947 wrócił do kraju, zgłaszając władzom wojskowym gotowość dalszej służby. Kierował Wydziałem Szkolenia Bojowego DWL, w listopadzie 1948 został przeniesiony do Akademii Sztabu Generalnego WP na stanowisko wykładowcy lotnictwa, w 1950 kierował katedrą taktyki lotnictwa. Aresztowany 21 maja 1952, oskarżony o „spisek w wojsku”, pod wpływem tortur przyznał się do niepopełnionych win. W procesie uznany za „zdecydowanego wroga Polski Ludowej”, 18 października 1952 skazany na karę śmierci. Stracony 29 sierpnia 1953. Dokładne miejsce pochówku nieznane. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze "na Łączce".

Hołd oddało 10 osób