(1903-1958) - pierwszy gorzowski biskup, profesor prawa kanonicznego, administrator diecezji warmińskiej (1945-51) i gorzowskiej (1956-58). Urodzony w Buku, zmarły w Szczecinie, pochowany w przedsionku gorzowskiej katedry. Wcześnie osierocony przez rodziców, wychowywany przez Wandę Koczorowską (właścicielkę majątku w Bruczkowie). Ukończył wydział prawno-ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego (1923 r.), w 1928 r. rozpoczął studia filozoficzne. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu w 1932 r. Początkowo pracował jako wikariusz w Lesznie, później studiował prawo kanoniczne w KUL, a następnie kontynuował edukację w Rzymie (studia administracyjno-sądowe przy Rocie Rzymskiej i Kongregacji Soboru). Podczas II wojny początkowo osadzony w obozie pod Poznaniem, potem deportowany do GG. Brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 r. dekretem prymasa Hlonda powołany na urząd administratora diecezji warmińskiej. W 1951 r. uzyskał papieską nominację na administratora mającej powstać diecezji gorzowskiej, ale wobec sprzeciwu władz państwowych, sakrę biskupią przyjął dopiero w 1954 r. (w Poznaniu), a nową diecezję objął po przemianach politycznych roku 1956. Mimo nieprzychylności władz świeckich, zlecał przejmowanie kościołów poprotestanckich i erygowanie nowych parafii. Utworzył ośrodek katechetyczno-rekolekcyjny w Rokitnie. Działał charytatywnie. Podczas wygłaszania kazania w szczecińskim kościele Królowej Korony Polskiej doznał rozległego zawału. Zmarł 7 stycznia 1958 po kolejnym ataku. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w gorzowskiej katedrze. Wzięło w nich udział 13 biskupów i wielu dostojników kościelnych oraz tłumy wiernych.

Zdjęcia

• 

Hołd oddało 5 osób