Wojciech Żukrowski (ur. 14 kwietnia 1916 w Krakowie, zm. 26 sierpnia 2000 w Warszawie) – polski prozaik, poeta, reportażysta, eseista, krytyk literacki, scenarzysta filmowy. W 1936 roku zdał maturę w gimnazjum Zana w Pruszkowie. W tym samym roku zadebiutował na łamach Kuźni Młodych jako prozaik i publicysta. Odbył służbę wojskową we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1937 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ, jednak już w 1938 roku przeniósł się na Wydział Humanistyczny na polonistykę UJ. Po wojnie ukończył filologię polską na uniwersytecie we Wrocławiu. Jako poeta zadebiutował w 1941 na łamach konspiracyjnego Miesięcznika literackiego, którego nakładem opublikował swój zbiór wierszy pod tytułem Rdza. Oprócz powieści, opowiadań i utworów poetyckich, Żukrowski pisał także scenariusze, dialogi do filmów (np. Ogniem i mieczem czy Potop według Henryka Sienkiewicza). Był uczestnikiem kampanii wrześniowej. W bitwie pod Różanem w 1939 roku został ranny. Uciekł ze szpitala jenieckiego i po krótkim pobycie w Warszawie przybył do Krakowa. W czasie okupacji należał do organizacji konspiracyjnej Unia. Był oficerem AK – walczył w zgrupowaniu "Żelbet" jako dowódca. Działacz podziemia kulturalnego. W latach 1939-1945 pracował w kamieniołomach na Zakrzówku w Krakowie. Wraz z Karolem Wojtyłą pracowali w kamieniołomie Solvay. Przyjaźń z przyszłym papieżem przetrwała aż do śmierci pisarza. Wojciech Żukrowski był na ingresie Jana Pawła II w Rzymie. Prowadzili ożywioną korespondencję. Ostatni list Jana Pawła II jest opublikowany w książce wspomnieniowej o pisarzu wydanej w 2008 r.: Wojciech Żukrowski we wspomnieniach córki i przyjaciół. Książka ukazała się pod redakcją Macieja Zarębskiego. Podczas pogrzebu na Warszawskich Powązkach ówczesny prezes ZLP, Piotr Kuncewicz, odczytał telegram przesłany na jego ręce przez papieża Jana Pawła II. W latach 1945-1947 jako oficer Ludowego Wojska Polskiego dowodził IV Samodzielnym Batalionem Samochodowym, jednostką specjalną pozostającą do dyspozycji wojewody katowickiego, generała Aleksandra Zawadzkiego. Fabularną wersję wydarzeń tego okresu przedstawiał Żukrowski w powieści Skąpani w ogniu (1961), a wspomnienia z tego okresu można znaleźć w książce Zsyp ze śmietnika pamięci (wyd. 2002). Po ujawnieniu AK-owskiej przeszłości został wydalony z wojska i zdegradowany. W 1947 roku przeniósł się do Wrocławia. W 1951 roku przeprowadził się kolejny raz, tym razem do Warszawy. W latach 1953-1954 przebywał w Wietnamie i Chinach jako korespondent wojenny. W latach 1956-1959 pracował jako radca ambasady PRL w Nowym Delhi w Indiach. Beletrystycznie przedstawił ten pobyt w powieści politycznej Kamienne tablice oraz opowiadaniach humorystycznych Wędrówki z moim Guru. W 1961 roku przebywał w Laosie. Rezultatem pobytu jest reportaż pt. W królestwie miliona słoni.

Zdjęcia

• 
• 
• 
• 

Hołd oddało 9 osób