Woszczerowicz Jacek

Jacek Woszczerowicz (1904-1970), aktor, reżyser. aktor charakterystyczny, reżyser teatralny, wykładowca PWST, aktor teatru Polskiego Radia. Był ochotnikiem w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył gimnazjum w Siedlcach i studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, a także studia sceniczne w zespole "Reduty" w 1925. Występował w Poznaniu, Łodzi i innych miastach w Polsce. W czasie wojny pracował i prowadził studio aktorskie przy Państwowym Polskim Teatrze w Grodnie (następnie w Białymstoku) w Białoruskiej SRR. Od 1941 pracował w Wilnie jako robotnik, ukrywając się pod fałszywym nazwiskiem, aby nie zostać zmuszonym do pracy w niemieckich oficjalnych teatrach. Od września 1944 był w zespole Teatru I Armii Wojska Polskiego, dołączył do niego w Lublinie, skąd przez Kraków i Katowice, trafił do Łodzi. Po wojnie pracował krótko w Teatrze Śląskim i Teatrze Starym. Od 1948 związany był z teatrami warszawskimi: Rozmaitościami (1948/1949), Polskim (1949–1952), Narodowym (1952–1958), Ateneum (od 1958 do śmierci). Występował m.in. w takich sztukach jak Jarmark Jeana Anouilha, Martwa królowa Henry'ego de Montherlant, Za rzekę w cień drzew Ernesta Hemingwaya, Ryszard III Szekspira (główna rola monarchy), Proces Kafki (jako Józef K.), Don Juan Moliera, Muchy Sartre'a, Kordian Słowackiego, czy Zemsta Fredry (jako Józef Papkin). Jego ostatnią rolą teatralną był Davies w sztuce Dozorca Harolda Pintera. Laureat Nagrody Państwowej I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej w teatrze i w telewizji (1966). Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Hołd oddało 17 osób