Grocholski Adam Remigiusz

Adam Remigiusz Grocholski (także Remigiusz Adam Grocholski, ps. „Brochwicz”, „Doktor”, „Inżynier”, „Miś”, „Waligóra”), przybrane nazwisko Żukowski (ur. 3 września 1888 w Strzyżawce, zm. 17 marca 1965 w Cannes) – podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego. Przeniesiony w stan spoczynku w roku 1934. I wojna światowa Od lipca 1915 r. jako pełnomocnik Czerwonego Krzyża, był oficerem do specjalnych poruczeń namiestnika Kaukazu. W marcu 1917 r. organizator i przewodniczący zjazdu Związku Wojskowych Polaków w Batumi – Tyflisie (obecnie Tbilisi), od grudnia tego roku szef oddz. II sztabu III Korpusu Polskiego na Wschodzie. Od marca 1919 r. oficer służby stałej WP, początkowo dowódca szwadronu ciężkich karabinów maszynowych 12 Pułku Ułanów. Po ukończeniu pierwszego kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego pozostał tam jako tłumacz. Od grudnia tego roku szef adiutantury 15 Brygady Piechoty, od lipca 1920 r. szef oddz. III sztabu 6 Armii, uczestnik wojny 1920, od września 1920 r. szef oddz. II sztabu Grupy gen. Władysława Jędrzejewskiego. W marcu 1921 r. został szefem oddz. III w Dowództwie Obrony Plebiscytu w czasie III powstania śląskiego, m.in. był autorem projektu rozkazu operacyjnego nr 1 o rozpoczęciu powstania. Używał wówczas ps. „Brochwicz”. Od listopada 1921 r. inspektor granicy wschodniej w woj. Wołyńskim, w 1923 r. krótko pracował w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym, następnie był tłumaczem w WSWoj. Po ukończeniu kursu doszkolenia w Centralnej Szkole Jazdy w Grudziądzu i IV kursu doszkolenia w WSWoj był od października 1925 r. oficerem oddz. III Biura Ścisłej Rady Wojennej, od sierpnia 1926 adiutantem Ministra Spraw Wojskowych Józefa Piłsudskiego. Od 1932 r. dowódca szwadronu, potem zastępca dowódcy 1. Pułku Strzelców Konnych, z dniem 31 sierpnia 1934 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Poświęcił się wówczas pisarstwu i malarstwu.

Hołd oddało 3 osób