Drzewiecki Aleksander

(ur. 1897, zm. 1960) – skrzypek, trębacz, wachmistrz zawodowy Wojska Polskiego, altowiolista Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, powstaniec wielkopolski. W wieku 12 lat uczył się gry na skrzypcach i fortepianie. Nieobca mu była gra na trąbce i organach. W połowie lat. 20. XX wieku ukończył Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne w klasie skrzypiec i fortepianu. Doskonalił także grę na trąbce, na której grał już od 1916 roku. W marcu 1921 roku wszedł w skład nieetatowego plutonu trębaczy 15 Wielkopolskiego Pułku Artylerii Polowej. W pułkowej orkiestrze symfonicznej i kameralnej grał na skrzypcach. Był koncertmistrzem w orkiestrze grającej w Teatrze Miejskim w latach 1927-1930. Od stycznia 1929 do końca listopada 1930 pełnił funkcję dyrygenta plutonu trębaczy. Po rozwiązaniu wszystkich zespołów 1 grudnia 1930 opiekował się sztandarem oraz jednocześnie wykonywał swe obowiązki w dywizjonie. Z własnej inicjatywy uczył chętnych żołnierzy gry na skrzypcach i innych instrumentach oraz opiekował się sygnalistami. W czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku pełnił funkcję podoficera sztandarowego, opiekując się znakiem pułkowym. Podczas walk w Puszczy Kampinoskiej zakopał sztandar w rejonie Sierakowa. W 1947 r. przyczynił się do jego odnalezienia. Okupację spędził w niemieckiej niewoli.

Hołd oddało 1 osób