Siciny

Pomiędzy Wschową i Górą położona jest jedna z najstarszych dolnośląskich miejscowości nosząca od zakończenia II wojny światowej nazwę Siciny. Najstarsze wzmianki o istniejącej tu osadzie pochodzą z 1155 r. Na przełomie XIII i XIV wieku dobra sicińskie wraz z wsią stanowiły własność księcia głogowskiego Henryka III. W 1309 r. książę nadał je zakonowi cystersów z opactwa w Lubiążu. Od tego czasu przez ponad sześćset lat zakonnicy mieli wpływ na rozwój miejscowości. Stracili swoją własność po kasacie zakonu w 1810 r.

W pierwszej połowie XVIII wieku ówczesny opat lubiąski Konstanty Bayer podjął decyzję o budowie nowego kościoła mającego zastąpić zbyt małą i będącą w nienajlepszym stanie wcześniejszą świątynię. Prace budowlane trwały w latach 1736-1740. W tym samym czasie wzniesiono w sąsiedztwie barokowy pałac-klasztor będący siedzibą reprezentanta opata cystersów z Lubiąża prepozyta Guillermo Steinera. Jego projektantem i wykonawcą był architekt i budowniczy Karol Martin Frantz.

Okazały budynek na rzucie prostokąta ozdobiły freski malarzy ze szkoły Christiana Filipa Bentuma Jana Antoniego Feldera i Ignacego Axera. Całość założenia otoczono murowanym ogrodzeniem z ozdobną bramą. Nad wejściem znalazły się herby opata i zakonu cystersów z Lubiąża. Po kasacie zakonu cystersów pałac stał się siedzibą właścicieli dóbr i wsi Siciny. Władali oni nimi do 1945 r. Po II wojnie światowej pałac przejęło państwo polskie. Przez lata mieściły się w nim różne instytucje. Od wielu lat pocysterski obiekt użytkują szkoła podstawowa i biblioteka.