Kościół został wzniesiony w 1312 r. w stylu gotyckim, na miejscu starszego, drewnianego kościółka z XIII w. W 1764 r. świątynię zniszczył groźny pożar - z pierwotnej budowli zachowały się mury i sklepienie prezbiterium, zakrystia, skarbiec i czworoboczna wieża.
Jeszcze w tym samym roku kościół odbudowano, dokonując gruntownej przebudowy w stylu barokowym, dodając nawy boczne. Kolejny pożar strawił kościół w 1844 r. - zniszczeniu uległo wnętrze i wieża. Kościół odbudowano ponownie w połowie XIX w., nadając mu cechy neogotyckie.
Wnętrze świątyni ma wystrój barokowy i rokokowy. Ołtarz główny pochodzi z 3 ćw. XVIII w.. W górnej kondygnacji ołtarza znajduje się kamienna figura Matki Boskiej Bolesnej. Obraz Niepokalanej w ołtarzu Matki Boskiej Różańcowej jest gotycki, srebrną sukienkę wykonał w początkach XVIII w. Siegfried Örnstern z Gdańska. Jest uważany przez miejscową ludność za cudowny.
Kościół jest obecnie w trakcie prac remontowo-konserwacyjnych. Podczas robót na wieży kościelnej odkryto średniowieczne malowidła, o których istnieniu dotychczas nie wiedziano. Na kościelną wieżę wrócił po wielu latach zegar z odnowionym cyferblatem (mechanizm zegara nie zachował się, zainstalowano nowy).
Wewnątrz kościoła zwraca uwagę zabytkowy żyrandol, w którym oprawki do świec zrobiono z łusek po nabojach. Mieszkańcy wsi podczas II wojny światowej zbierali je i umieszczali w żyrandolu, prawdopodobnie po to, by upamiętnić ofiary, które zginęły od kul. W pobliżu kościoła stoją dwa niewielkie budynki z muru pruskiego, niedawno odnowione.