Kościół pomocniczy św. Jadwigi powstał w latach 1748-1751, jako świątynia ewangelicka, zastępując drewniany dom modlitwy z 1741 r. Wybudowano go na gruncie ofiarowanym w 1748 r. przez wdowę Kramer. W 1771 lub w 1795 r. dokonano niewielkiej przebudowy. Kościół został opuszczony po wysiedleniu Niemców w 1946 r., a w latach 1959-1964 poddano go restauracji, z przeznaczeniem dla parafii katolickiej. Jest to skromna, budowla o cechach barokowo-klasycystycznych, z kwadratową wieżą, którą nakrywa hełm. Wyposażenie wnętrza jest skromne. Zachowały się dwukondygnacyjne empory oraz trzy piaskowcowe epitafia inskrypcyjne von Zedlitzów, z przełomu XVII i XVIII w. w kruchcie.