Kościół parafialny pw. św. św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza wybudowany został w roku 1911, w stylu, jak się określa go, neoromańskim, według projektu Ludwiga Schneidera, pod nadzorem budowniczego o nazwisku Klose, a poświęcony został dnia 29.10.1911 roku.
Jest to świątynia jednonawowa z transeptem, która została wzniesiona w miejscu poprzedniego drewnianego kościoła, także pod wezwaniem świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, potem przebudowanego w latach 1608-38. Prezbiterium wzniesione jest na planie prostokąta, trójbocznie zamknięte. Od elewacji frontowej widoczna jest niska, z czterema kondygnacjami, czworoboczna wieża. Niejedno „oko” przyciągają dekorowane narożniki, tzw. rustykowane blokami kamiennymi, co nawet daje przyjemny efekt dekoracyjny.
Wieża jest zwieńczona czworobocznym hełmem kopulastym, osadzony na tzw. oszalowanej deskami części wieży, pokryty blachą. Kościół przekryty jest dachami dwu- i trójpołaciowymi , pokryte dachówką ceramiczną typu karpiówka. Od strony prezbiterium, od prawej strony absydy, wykonany jest właściwie „pseudo” mur pruski.
W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, tzw. Madonny Raszczyckiej, pochodzący z poprzedniego, drewnianego kościoła. Po obu stronach obrazu, jakby stały na Jego straży-znajdują się figury patronów świątyni: św. Szymona i Judy Tadeusza. Na emporze chóralnej znajdują się organy i kiedyś znajdowały się kupione w 1912 roku, w firmie Spiegel w Opolu i dzwony, w tym 3 pochodzące ze starego kościoła i 1 kupiony w 1911 roku, w ludwisarni w Apoldzie, na terenie Turyngii w Niemczech.
Dzwony skonfiskowano w 1917 roku na cele wojenne, nowe zaś kupiono w 1931 roku, po czym znów zostały zabrane podczas II wojny światowej. Po tejże wojnie kupiono nowe, które dzwonią do czasów obecnych. W 1945 roku, podczas działań wojennych, raszczycki kościół został poważnie uszkodzony, ale go odbudowano i dziś przyciąga uwagę swą sylwetą.