Budynek przy ul. Farnej 1 nie wyróżnia się niczym szczególnym. Po gruntownej modernizacji, jakiej go poddano, nie wygląda nawet na zabytkowy. Jednak to prawdopodobnie tutaj 2.05.1729 r. przyszła na świat Sophie Friederike Auguste von Anhalt-Zerbst. Gdy jej ojciec, książę Chrystian August został szczecińskim gubernatorem, cała rodzina zamieszkała na Zamku Książąt Pomorskich. Odtąd Sophie miała już mieszkać wyłącznie w pałacach. W 1744 r. na zaproszenie ciotki carycy Elżbiety udała się do Moskwy, gdzie w rok później zaaranżowano jej małżeństwo z cherlawym carewiczem Piotrem. Sophie przeszła na prawosławie i przybrała imię Katarzyna Aleksiejewna. Tak narodziła się największa monarchini Rosji i ówczesnej Europy, caryca Katarzyna II zwana też Wielką. W 1762 r. po śmierci męża przejęła władzę i przez 34 lata rządziła Rosją twardą ręką. Przeprowadziła szereg reform, okres jej panowania to dobre czasy dla rosyjskiej oświaty, kultury i sztuki. Katarzyna słynęła z rozlicznych romansów, o których rozpisywali się jej biografowie. Jej kochankiem przez jakiś czas był również Stanisław August Poniatowski - wiele lat później ułatwiła mu drogę do polskiego tronu. Przez Polaków została znienawidzona za inicjujący wkład w rozbiory.
Spacerując po Szczecinie, przy ul. Orła Białego mijamy gmach Pałacu pod Globusem, w którym dziś mieści się Zespół Szkół Medycznych. Tablica na murze budynku informuje, że wzniesiono go w latach 1890-1891 na miejscu rozebranego pałacu Grumbkowa, gdzie w 1759 r. przyszła na świat księżniczka Sophie Dorothéa Augusta Luisa von Württemberg. To druga caryca, która pochodziła ze Szczecina. W 1776 r. poślubiła Pawła Piotrowicza, syna Katarzyny Wielkiej, późniejszego cara Pawła I. Maria Fiodorowna (takie imiona przybrała po ślubie) urodziła dziesięcioro dzieci. Dwóch z jej synów - Aleksander I Romanow i Mikołaj I Romanow - zasiadło na rosyjskim tronie - stąd nazywana bywa "matką Carów".