Przy drodze z Wejherowa do Krokowej na wysokości wsi Świecino znajduje się niewielka polana, na której stoi prosty postument z granitowych kostek. Na umieszczonej na nim tablicy wyryto napis poświęcony pięćsetnej rocznicy polskiego zwycięstwa w bitwie stoczonej nieopodal tego miejsca. A było to tak: w 1462 r. trzynastoletnia wojna polsko-krzyżacka wkraczała w swoją decydującą fazę. Po kilku porażkach pospolitego ruszenia król Kazimierz Jagiellończyk postanowił wysłać przeciwko Krzyżakom małą armię złożoną z różnej maści najemników pod dowództwem marszałka nadwornego Piotra Dunina. Zadanie było jasne: odciąć Krzyżakom z Pucka dopływ zaopatrzenia i posiłków, a przy okazji spacyfikować północne Pomorze, ażeby tamtejszej ludności odechciało się wspomagać panów zakonnych. Przez kilka dni ludzie Dunina buszowali między Puckiem i Żarnowcem grabiąc, paląc i mordując miejscowych chłopów. Nieoczekiwanie pod Świecinem zastąpiła im drogę mała armia najemników krzyżackich pod dowództwem Ślązaka Fryca von Ravenecka. Siły były raczej wyrównane, ponieważ Dunin miał ok. 1000 jazdy i 1000 pieszych a Raveneck ok. 1000 jazdy i 1700 pieszych, ale w tym ok. 1300 chłopów kaszubskich.
Rankiem 17 września doszło do bitwy. Przez kilka godzin walczyła ze sobą konnica, lecz żadna ze stron nie uzyskała wyraźnej przewagi. O wyniku starcia zdecydował niespodziewany atak polskich kuszników, którzy obsypali strzałami jazdę krzyżacką, a następnie śmierć Ravenecka (którego mniszki z Żarnowca pochowały potem w swoim kościele, płyta nagrobna rycerza zachowała się do dzisiaj). Ostatecznie polskie oddziały zdobyły szturmem obóz krzyżacki, a część niedobitków utonęła w pobliskim bagnie. W bitwie zginęło ok. 1000 ludzi z oddziałów krzyżackich (w tym jednak tylko ok. 300 rycerzy) i około 100 żołnierzy Dunina. Jak na warunki średniowieczne było to dużo, co świadczy o dużej zawziętości walczących, choć z drugiej strony widać, że polscy najemnicy wyrżnęli najwięcej chłopów, których… nie opłacało się brać do niewoli.
Analiza opisu bitwy we współczesnej wydarzeniom kronice Jana Długosza i badania archeologiczne pozwoliły ustalić, że obóz wojsk polskich znajdował się w pobliżu zabudowań Świecina, natomiast obóz krzyżacki kilkaset metrów na południowy wschód od niego, nad zarastającym obecnie jeziorem Rogoźnica. W mule nad brzegami jeziora znaleziono między innymi resztki opalonych belek z palisady. Pamiątką po bitwie jest także znajdujące się na południe od wsi zalesione wzniesienie, zwane "Krzyżaki", na którym - według miejscowej tradycji - chowano poległych. Należy podkreślić, że pole bitwy wygląda dzisiaj prawie tak samo jak przed ponad 500 laty. Od niedawna w połowie sierpnia na miejscu pamiętnej jatki organizowana jest inscenizacja historyczna, jedna z niewielu tego typu imprez odwołująca się do wydarzeń z wojny trzynastoletniej.