Według tradycji, kościół św. Idziego ufundowany został w XI w. Obecna świątynia pochodzi z pocz. XIV w. Od 1595 r. należy do dominikanów, wówczas została przebudowana. We wnętrzu, na łuku tęczowym, znajduje się krucyfiks z 1520 r. W prezbiterium zaś można zobaczyć późnorenesansowy ołtarz i stalle z różnobarwnych marmurów, skomponowane z nagrobka św. Jacka, usuniętego z kaplicy w dominikańskim kościele św. Trójcy.