Szczecin

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa został zbudowany w latach 1913-1919 roku na terenie dawnego cmentarza wojskowego, jako protestancki kościół garnizonowy. Była to jedna z pierwszych budowli w ówczesnych Prusach postawiona w całości z betonu. W roku 1945 świątynia, jako najmniej zniszczona i dodatkowo położona w samym centrum miasta, stała się pierwszym czynnym kościołem rzymskokatolickim w powojennym Szczecinie. W dniu 19 czerwca 1998 roku kościół uzyskał tytuł sanktuarium. Tym samym stał się pierwszym Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce. Kościół zbudowany jest na planie prostokąta. Jego wnętrze składa się z szerokiej nawy głównej i wąskich naw bocznych. W półkolistym prezbiterium znajduje się drewniany neogotycki ołtarz przedstawiający Ostatnią Wieczerzę. Ołtarz ten przeniesiono ze zniszczonego w czasie II wojny światowej kościoła św. Jana Chrzciciela. W roku 1985 w wieży Kościoła zawieszono cztery spiżowe dzwony: "Serce Jezusa”, "Jan Paweł II”, "Królowa Polski” oraz "Św. Maksymilian”. Na frontowej elewacji natomiast umieszczono, wykonaną z piaskowca przez A. Szulca, rzeźbę Chrystusa Króla.(Prosiaczek)