Bagno Całowanie, położone na terenie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego, to zespół torfowisk niskich (zasilanych przez wody podziemne). Obejmuje pas o długości 15 km i szerokości 3 km, w sumie 1,2 tys. ha. Chroniony jest tylko jego fragment - rezerwat "Na Torfach".
Dlaczego "Całowanie"? Tak nazywa się pobliska wieś - do początku XVIII w. własność rodziny Całowańskich. Ciekawiej zagadkę wyjaśnia ludowe podanie. Otóż na bagnach rosło kiedyś dużo paproci zwanej nasięźrzałem pospolitym, bo sprowadzała spojrzenia płci przeciwnej. Miała ona niezwykłą moc wabienia kawalerów. Wystarczyło zerwać paproć o północy, rozebrać się do naga, rozpuścić włosy, pocałować roślinę i wypowiedzieć zaklęcie:
"Nasięźrzale, rwę cię śmiale
pięcią palcy, szóstą dłonią
niech się chłopcy za mną gonią.
Karczmarze, owczarze, sołtysi,
A potem z całej wsi".
Nasięźrzału szukano szczególnie intensywnie podczas nocy świętojańskiej - dawniej święta zakochanych.
Dla botaników cenniejsza od nasięźrzału jest rosnąca na Całowaniu brzoza niska, zagrożona wyginięciem. Można ją łatwo przeoczyć, bo nie przypomina drzewa, ale krzak. Pięknie kwitną na bagnie firletka poszarpana, ostrożeń łąkowy, knieć błotna i kukułka krwista. Żyje tu również wiele ciekawych ptaków: kulik wielki, rycyk, krwawodziób, kszyk, błotniak i derkacz. Miejsce jest ostoją rzadkich motyli: czerwończyka fioletka i modraszka telejusa.
Na wielu tutejszych wydmach odkryto ważne stanowiska archeologiczne. Wydma Pękatka (na której "pękł" oddział powstańców, rozbity przez Rosjan w 1863 r.) jest jedną z największych na Mazowszu. Stanowi bardzo dobry punkt obserwacji ptaków. Na Kobylej Górze zakopano podobno konie zabite podczas jednego z powstań, a na Niedźwiedziej Górze padł ostatni żyjący na tych terenach niedźwiedź.
Ochroną bagna zajmuje się Stowarzyszenie Chrońmy Mokradła "Cmok". Jego nazwa jest zbitką pierwszych liter słów "Chrońmy MOKradła", nawiązuje też do nazwy "Całowanie" i... do odgłosu wyciąganego z torfowiska kalosza.