Kościół w Śliwicach został zbudowany w 1830 roku, a jego konsekracja nastąpiła 10 października jeszcze tego samego roku. Za budulec posłużyły budowniczym cegła i kamień. Świątynia jest neogotycka z elementami klasycystycznymi, jednonawowa i z kwadratową wieżą krytą siodłowym dachem. Rozbudowana została w 1902 roku. Do istniejącego korpusu dobudowano wówczas od strony wschodniej trójnawową część bazylikową (nawy boczne otwierają się na nawę środkową arkadami) oraz krótkie prezbiterium. Kruchta podwieżowa ma sklepienie krzyżowe, zachodnia nawa - strop płaski a nawa części bazylikowej - strop beczkowy.
Wnętrze kościoła pokryto polichromią według monachijskiego profesora rysunku Rinkleke’go, którą w 1958 roku zastąpiły malowidła ścienne Maksymiliana Kasprowicza. W obecnym wyposażeniu świątyni zwraca uwagę: barokowy, dwukondygnacyjny ołtarz główny z drugiej połowy XVII wieku, z wotywnym obrazem w retabulum Matka Boska Bolesna oraz neogotyckie konfesjonały, ławy, ambona i chrzcielnica z połowy XIX wieku.
Można zadać pytanie, dlaczego świątyni nadano tak bogaty wystrój, mimo biedy panującej wśród miejscowej ludności? Warto w tym miejscu podkreślić dość istotny fakt - na początku XX wieku parafia śliwicka liczyła 11 300 dusz i obejmowała aż 40 wsi. Pod względem obszaru była to największa parafia diecezji chełmińskiej.