Historia budynku szkoły przy ul. Narutowicza 68 (d. ul. Dzielna) sięga początku 1900 r. Wówczas to ze względu na duże zainteresowaniem na "młody narybek" biegły w sprawach handlowych w Łodzi, łódzkie Zgromadzenie Kupców wyszło z inicjatywą wybudowania budynku w którym mieściłaby się szkoła siedmioklasowa o statusie szkoły średniej. W 1903 r. architekt Franciszek Chełmiński (architekt miejski) przedstawił pierwszy plan budowy obiektu, jednak nie został on zaakceptowany. Okazało się, że zleceniodawcy oczekują czegoś więcej i "poprzeczka" dla architektów jest zawieszona dość wysoko.
W 1904 r. ogłoszono ogólnokrajowy konkurs na projekt budynku szkoły. Wpłynęły 23 projekty z których nawet dwa nagrodzono (I nagroda - plan warszawskich architektów Lilpola i Jankowskiego. II nagroda - łódzki architekt Artur Nawiger) ale na tym się skończyło bo dalej Zgromadzenie Kupców nie było usatysfakcjonowane propozycjami. W 1906 r. swoich sił próbował również Adolf Zeligson ale i on nie zachwycił zleceniodawców. Dopiero w 1908 r. wspólne plany Gustawa Landau-Gutentegera i Piotra Brukalskiego zostały zaakceptowane.
Prace budowlane ruszyły w 1909 r. i ukończono je w 1911 r. Obiekt budowała firma Ch. I. Tyllera. Budynek wzniesiono w stylu secesyjno-modernistycznym, na ówczesne lata bardzo nowoczesny. M.in. stropy wykonano z żelbetonu, założono instalację centralnego ogrzewania, bieżącą wodę. Uczniowie mieli do dyspozycji: 20 sal wykładowych, trzy sale konferencyjne, sale rysunkowe, salę gimnastyczną, bufet. Pomimo upływu lat gmach szkoły dalej przyciąga uwagę przechodniów swoim architektonicznym pięknem.