Pałac w Próchnowie postawiony został w 1789 r. jako letnia rezydencja Antoniny Skórzewskiej z domu Garczyńskiej (1770-1824), żony właściciela Margonina hrabiego Fryderyka Skórzewskiego (1768-1832). Kolejnym właścicielem majątku Próchnowo został ich syn Heliodor Skórzewski (1792-1858), który w latach 1824-1848 kilkakrotnie przebudowywał pałac z letniej rezydencji na siedzibę rodową Skórzewskich. Kolejnej przebudowy dokonano w latach 1867-1871, gdy właścicielami Próchnowa była córka Heliodora, Ofelia Skórzewska (1827-1906) i jej mąż hrabia Józef Potulicki (1828-1870). Z tego okresu do dzisiaj zachował się podstawowy obrys budynku oraz fronton z herbami Skórzewskich i Potulickich.
Ostatnim "ordynatem" był hrabia Roman Jerzy Potulicki-Skórzewski (1894-1950), który w 1938 r. musiał opuścił zadłużony majątek próchnowski. Wprowadzono wówczas przymusowy zarząd sądowy. Przez lata wojenne administrowali majątkiem Niemcy, a po 1945 r. w pałacu umieszczono przedszkole, bibliotekę publiczną, a pozostałe pomieszczenia zamieniono na kuchnię, stołówkę i mieszkania dla pracowników PGR-u. Od 1993 roku pałac jest siedzibą Ochotniczego Hufca Pracy. W 2004 r. dobudowano prawe skrzydło i zmodernizowano pomieszczenia pałacowe.
Pałac otoczony był wspaniałym parkiem o powierzchni 12 ha. z ciekawymi okazami drzew i trzema stawami. Przed pałacem rośnie wyniosły jesion, zwany "jesionem Mickiewicza". Według podania został posadzony z nasiona jesionu ze Śmiłowa . Ten śmiłowski jesion zasadził w 1831 r. Adam Mickiewicz , gdy przebywał w Wielkopolsce.